U Evropskoj uniji neke zemlje svjesno ili nesvjesno pomažu ruskom predsjedniku Vladimiru Putinu, a kandidati za članstvo u EU, poput Srbije, čak i ne kriju svoju bliskost, lukrativne poslove sa Moskvom i podršku Rusiji, piše britanski list The Economist u članku “Putinovi korisni idioti”.
Hladnoratovskim izrazom “korisni idioti” list opisuje vlade i ljude koji iz različitih razloga, ali uglavnom iz koristoljublja, na Zapadu promovišu Putinove narative i nanose štetu napadnutoj Ukrajini, prenosi Beta.
Među članicama EU, list kao prvu navodi Mađarsku, čiji je premijer Viktor Orban Putinov najistaknutiji oslonac, jer uporno kritikuje Zapad zbog pomoći Ukrajini, ali i dalje uvozi rusku naftu i brani da se preko teritorije njegove zemlje transportuje pomoć Kijevu.
Na drugom mjestu je, prema pisanju lista, Austrija koja se poziva na neutralnost, tvrdi da je most između Istoka i Zapada i nudi veoma malo pomoći Ukrajini, a čija je vanjskotrgovinska razmjena sa Rusijom u novije vrijeme procvjetala.
Još jedna članica EU-a, Grčka, usaglasila se sa sankcijama Brisela protiv Rusije, ali je odbila ograničiti transport ruske nafte koji je jako profitabilan za grčke kompanije.
The Economist piše da je Kipar, kao offshoreraj, tek poslije snažnog pritiska SAD-a pristao zamrznuti oko 40.000 ruskih računa.
Kao nečlanice koje ne trpe toliki pritisak, Turska i Srbija čak i ne pokušavaju da sakriju mogućnosti koje nude Rusiji da zaobiđe sankcije.
U tekstu su prozvane i Švajcarska i Švedska.
Hladnoratovski anti-amerikanizam
Švajcarska, takođe pozivajući se na neutralnost, blokira isporuku svog oružja Ukrajini i iz trećih zemalja, ali istovremeno nastavlja da kupuje rusko zlato.
Stockholm je sa svoje strane dozvolom suda da se na protestu spali Kur'an, izavao bijes Ankare i veto Turske na ulazak Švedske u NATO, a ujedno i zajedljive komentare Putina.
Dnevnik ukazuje da su u Evropi stranke ekstremne desnice i ekstremne ljevice, koje se inače u mnogo čemu razlikuju, često jedinstvene u zahtjevu da se odmah uspostavi mir u Ukrajini, makar to značilo “da bi ruska agresija bila nagrađena osvojenim i okupiranim teritorijama” i dalo zeleno svjetlo Rusiji da ratom širi svoju teritoriju.
Ocjenjuje se da takve evropske ekstremne desničare i ljevičare i “intelektualnu” opoziciju ujedinjuje duboki hladnoratovski antiamerikanizam, a uz različite teorije zavjere njihov je glavni argument da EU izdvaja previše novca za pomoć Ukrajini.
Narativi takvih stranaka i pojedinaca su veoma slični, i uglavnom se svode na to da je NATO isprovocirao napad Rusije, da je Ukrajina vještačka tvorevina koja pripada Rusiji, i da SAD namjerno dolijeva ulje na vatru da bi prodavala oružje i sačuvale svoju svjetsku hegemoniju.
List kao primjer navodi da su u takvim stavovima jedinstveni liderka ekstremne desnice u Francuskoj Marie le Pen, potpredsjednik italijanske vlade Matteo Salvini i lideri njemačke krajnje desne Alternative za Njemačku i drugi.
